Komiksowy Cytat Tygodnia - Wiedźmin, T.3: Mniejsze zło

Czy Wiedźmin Andrzeja Sapkowskiego jest utworem nieprzekładalnym? Zwolennicy tej tezy mają na jej poparcie żelazny argument: fatalną ekranizację Marka Brodzkiego. Niektórzy powołują się również na serię komiksową autorstwa Bogusława Polcha i Macieja Parowskiego. Czy jednak ich propozycja jest aż tak zła, by służyć za antywzór adaptacji? Na jej recepcji zaciążyła estyma, jaką cieszyły się wcześniejsze prace Polcha, utrzymane w stylu hiperrealistycznym (Funky Koval, Ais - cykl przemianowany ostatnio na Ekspedycję). W porównaniu z nimi Wiedźmin wydawać się musiał komiksem niedbałym, o niedopracowanej kresce, narysowanym jakby od niechcenia. Osobiście nie wydał mi się aż tak tragiczny, może z racji młodego wieku (kolejne numery kupowałem na bieżąco, jeszcze w podstawówce), a może ze względu na całkiem zgrabne scenariusze Parowskiego, w intrygujący sposób rozwijające wątki opowiadań Sapkowskiego. Na przykład: pojawienie się trubadura Jaskra wprowadza do komiksowego Mniejszego zła nie tylko akcenty komediowe (sprośne rymy ludowe, które wyśpiewuje w stanie zamroczenia alkoholowego), ale i głębszą refleksję, której nie powstydziłby się sam Sapkowski.

Małe wprowadzenie w treść: wojownicza księżniczka Renfri stawia swemu odwiecznemu wrogowi, czarodziejowi Stregoborowi, złowieszcze ultimatum. Albo odda się w jej ręce (z których czeka go niechybna śmierć), albo będzie miał na sumieniu życie miejscowej ludności, wyciętej w pień przez bandę bezwzględnych najemników Renfri. Wmieszany w całą historię Geralt postanawia nie dopuścić do masakry mieszczan, stawiając czoło siepaczom księżniczki. Następnie musi usiec w pojedynku z samą Renfri, zresztą nie jest mu obojętna (spędzili razem upojną noc). Ludność miasteczka, nie wtajemniczona w szczegóły sprawy, bynajmniej nie odczuwa wdzięczności, uznając Geralta za zwykłego mordercę, który wszczął burdę na rynku, by wszystkich okrutnie posiekać...

Głos z tłumu: Rzeźnik!!!

Mieszczanin: Zbój!
Mieszczanka: Uważaj, jeszcze i nas porąbie!
Wójt: Ludzie, stać!

Wójt: Dość! Koniec z tym, psiamać!
Czy to już wszystko? Tak wygląda mniejsze zło, które wybrałeś? Czy to już koniec?!
Geralt: Tak.
Wójt: Twoja rana jest poważna?
Geralt: Nie.
Wójt: To zabieraj się stąd i nigdy tu nie wracaj, Geralt. Nigdy!

W tak posępny sposób kończy się opowiadanie Sapkowskiego. Twórcy komiksu dodają od siebie niebanalny epilog, w którym decydujący głos ma człowiek pióra...

Jaskier: Wiedźminie! Zaczekaj!!
Zaczekaj, proszę. Ja wiem więcej niż inni... !!!

Jaskier: Napiszę, że musiałeś. Nie było innego wyjścia!
Geralt: Odejdź, poeto. To nic nie zmieni. I tamtym nie przywróci życia.

Jaskier: Panie Geralt! Uczynię was nieśmiertelnym, jakem Jakier!
Geralt: Głupiś, Jakier. Jestem wiedźmin. I tak jestem nieśmiertelny.

Jakier: Nie lekceważ poety i poezji, wiedźminie. Napiszę, żeś rzeźnik, to rzeźnikiem zostaniesz. A jak napiszę, żeś miłował tę dziewkę, to będziesz postacią tragiczną po wsze czasy!

Geralt: To ci powiem, że faktycznie ją miłowałem.. tej nocy.
Jaskier: Wiedziałem! Czułem! Jakem poeta! Ha, miłowałeś ją! Dzięki, panie Geralt! Ale będzie ballada... Zobaczymy się jeszcze!
Geralt: Nie sądzę, cudaku...

PS: Kadry pochodzą z czeskiej, fanowskiej translacji komiksu (podpisanej przez Mankina, czołowego translatora tamtejszej sceny). Czyżby Czesi mieli więcej serca do "obrazkowego" Wiedźmina?